Johannes Coccejus, portret van een zeventiende-eeuws theoloog op oude en nieuwe wegen door dr. W.J. van Asselt, die zelf promoveerde op Coccejus. 
Johannes Coccejus (1603-1669) is in veel opzichten een omstreden theoloog, zijn opvattingen hebben tot zeer uiteenlopende interpretaties aanleiding geven. In dit boek wordt getracht een evenwichtige beoordeling van zijn theologie te geven door rekening te houden met het feit dat Coccejus leefde in een tijd van grote verschuivingen in het Europese denken, zowel op theologisch als op maatschappelijk gebied. Tegen deze historische achtergrond moet, volgens de auteur, coccejus' bijdrage aan de ontwikkeling van de gereformeerde traditie en wilde - modern gezegd- een meer 'verhalende' theologie. Op zoek naar een sleutel om deze dynamiek tot uitdrukking te brengen sloot hij aan bij de reeds in de gereformerde gemeente traditie ontwikkelde notie van het 'verbond'. 
Het eerste deel van dit boek bevat een uitvoerige biografie van Coccejus, die voor een groot deel is gebaseerd op zijn correspondentie, een tot dusver onontgonnen terrein in het Coccejus-onderzoek. Zijn brieven geven tevens meer kleur aan het beeld, dat wij van de kerk en van het academisch leven in het midden van de zeventiende eeuw hebben.
In het tweede deel worden de hoofdlijnen van zijn theologie geschetst. Het laatste hoofdstuk handelt over de 'erfenis' van Coccejus. In het kort wordt de ontwikkeling van zijn theologie in de zeventiende en achttiende eeuw (voornamelijk in Nederland) geschetst. Ook de vraag wie in onze tijd als een 'erfgenaam' van Coccejus beschouwd zou kunnen worden, komt in dit hoofdstuk aan de orde.