Privé-domein nr. 107
Nederlanse vertaling: Frans de Haan en Marianne Kaas
Oorspronkelijke titel: Les carnets de la drôle de guerre

Tijdens zijn mobilisatieperiode in de Elzas (1939-1940) hield Sartre een dagboek bij.
Het dagboek is de getuigenis van een willekeurig soldaat over de oorlog, maar ook over de staat van ledigheid waarin hij tijdens de mobilisatie terecht gekomen was. Ook wilde hij het dagboek gebruiken voor een zelfonderzoek, dat het einde van zijn jeugd markeert.
In het dagboek zijn in aanleg veel van de onderwerpen terug te vinden die in latere boeken worden uitgewerkt: de schets voor 'L'Etre en le Néant' (Het zijn en het niet; proeve van een fenomenologische ontologie), van 'Les Mots' (De woorden), zijn eerste gedachten over een Ethiek, en ook al de vraag hoe een mens in zijn totaliteit valt te verklaren, waarop pas in zijn laatste werk, 'L'Idiot de la famille' een afgerond antwoord wordt gegeven. (uit het voorwoord Arlette Elkaïm-Sartre)

Jean-Paul Charles Aymard Sartre (Parijs, 21 juni 1905 – aldaar, 15 april 1980) was een Frans filosoof en schrijver van romans en toneelstukken. Hij wordt beschouwd als de vader van het Franse existentialisme. Principieel stond Sartre altijd al politiek links, maar na de Tweede Wereldoorlog profileerde hij zich steeds actiever als een marxistisch geëngageerde intellectueel. Hij oefende invloed uit op de publieke opinie inzake politieke kwesties zoals de Eerste Indo-Chinese Oorlog, de Koude Oorlog en de Algerijnse Onafhankelijkheidsoorlog. In 1964 werd hem de Nobelprijs voor Literatuur toegekend, maar hij weigerde die in ontvangst te nemen.
Van 1922 tot 1924 doorliep Sartre de voorbereiding (classes préparatoires) op het lycée Louis-le-Grand voor de École normale supérieure (ENS). In 1924 werd hij toegelaten aan de ENS. Daar ontmoette hij onder anderen Raymond Aron en later ook Simone de Beauvoir. Met eerstgenoemde zou hij het als intellectueel nog aan de stok krijgen; laatstgenoemde zou zijn levensgezellin worden.
Sartre vond zijn 'fascinatie' voor existentialistisch werk in de bestudering van de fenomenologie van Edmund Husserl en in de existentiefilosofie van Martin Heidegger. Tegelijkertijd raakte hij bekend bij een breed publiek door zijn roman La Nausée (1938), de verhalenbundel Le Mur (1939) en theaterstukken (Les Mouches 1943). (bron: Wikipedia)

Kleine naam op schutblad, flauwe leesvouw in de boekrug