- Tweede druk verschenen in 1933. Deze eerste druk niet in NCC. Boekbespreking van N.A. Donkersloot in De Gids van 1929 p. 380-381: ‘De Hooge Luwe’ is het dagboek van een rustend predikant, die zijn laatste levensjaren in een klein dorpje slijt, temidden van zijn vroegere gemeente. De oude, zeventigjarige dominee keuvelt allergenoegelijkst en bijna tweehonderd bladzijden lang over het wel en wee der dorpelingen. Doch nergens weet hij ons te boeien of geeft hij iets meer dan een banale conventioneele en oppervlakkige beschrijving van zijn omgeving. Tevergeefs trachten wij de bezonken wijsheid, de fijne ironie of de bittere berusting van den ouderdom te vinden, 't is alles even zoetelijk en braaf. Een natuurbeschrijving zooals die op blz. 89 is te vinden spreekt voorzichzelf: ‘Dezen morgen was het of in den duisteren nacht de aarde had geschreid over vergane bloei - verscheiden zomerweelde. In zwaren dauw lag de grond gedrenkt - in trage droppen lekte het vocht uit boom en heesters. - Insteê van weelderige kleurenpronk hing overal bescheidener tooi van zilverige, ijle rag- en webbedraden. - Door dichte nevelen weerhouden zeefde flauw het rossig zonlicht naar de verkilde, vochte aarde. - Ineens doorlichtte dan de gloed der warmtebron met kracht het dichte floers, waarin de moe-verbloeide aarde heur tonend schoon verdoezeld hield.’ Wanneer we bladzijden van dergelijke ontboezemingen gelezen hebben, een episode met een boerendochter die in de stad verleid is en een ontmoeting met een jeugdig, ‘van geest sprankelend’ jong gescheiden vrouwtje dat door haar bruten man niet begrepen wordt en waarvoor de dominee een vaderlijke sympathie voelt, achter den rug hebben, dan zijn we er ten volle van overtuigd dat noch Mevrouw Ages-van Weel, noch de oude heer ons iets te zeggen hebben. Het eenige waarin de schrijfster is geslaagd, is het scheppen van een innig-ouderwetsche, brave atmospheer en misschien was dat de bedoeling. - N.v.K.B.