Een liefdesbrief geeft vorm aan de liefde. Mannaers schrijft er geen, hij schildert ze in zijn smeuige bad painting-stijl. Gedurende een periode heeft hij elke dag een Love Letter gemaakt en bestemd. De bestemmeling is een vrouw. Mannaers is tevens verliefd op de liefde, dat maakt zijn reeks algemeen menselijk. Kunstenaars kunnen niet zwijgen over (hun) kunst, ook als ze de liefde bedrijven. Zo is het boek Love Letters een visueel commentarierend beeldverhaal over de geschiedenis van de moderne kunst geworden. Het werk van Mannaers is steeds 'intertekstueel', d.w.z. dat in of onder een tekst er een andere schuilt. In zijn Love Letters vinden we een dubbel niveau van twee soorten gelaagdheden. Zijn schilderijen zitten vol referenties aan andere kunstenaars. Voor zijn dagelijkse Love Letters, gouache op papier, plukt hij hier en daar uit zijn eigen schilderijen die in de maak zijn. Lieftalliger met minder weerhaken. // Love letters shape love. Werner Mannaers doesn?t write love letters, he paints them in his characteristic ?bad painting? style. During a certain time span, the painter created a Love Letter each day; the recipient of which was always a woman. Mannaers is in love with love; which makes his current series especially human: artists never shut up about (their) art, even when making love. The book Love Letters groups these paintings Mannaers made over time. Each Love Letter is effectuated using gouache on paper. They refer to some of Mannaers? paintings that are currently in the making. Each Love Letter equally makes reference to other artists. This makes this publication more than a collection of recent Love Letters: the publication discreetly evolves towards a visual commentary on the history of modern art.