De plaats Sittard had amper een halve eeuw stadsrechten, toen in 1299 de Luikse bisschop Hugo van Chalons op aansporing van Walram de Rosse van Valkenburg en Monschau, als heer van Born en Sittard, ter plekke een kapittel met twaalf kanunniken stichtte. Tot de opheffing in het jaar 1802 heeft dit Instituut niet alleen op de stad economisch en cultureel (Latijnse school) een stempel gedrukt, maar ook door incorporaties van parochies in de omgeving een belangrijke rol gespeeld. De laatste drie eeuwen heeft de hertog van Gulik als landsheer door middel van zijn presentatierecht invloed kunnen uitoefenen. Wie zijn deze kanunniken geweest? Van het Sittardse kapittel zijn helaas geen systematisch opgestelde namenlijsten overgeleverd, zoals bijvoorbeeld een aanwezigheidsoverzicht bij de koorgebeden. Voor het verzamelen van persoonsgegevens moesten vandaar veel alternatieve bronnen geraadpleegd worden. De met het kapittel verbonden kanunniken en vicarii zijn nu voor de eerste keer in een alfabetische lijst met dateringen en functies en mogelijk verdere details zoals wijdingen of activiteiten elders opgenomen.
Zulke overzichten van kerkelijke instellingen werden in het ancien régime vaak van de pretentleuze term prosopografie voorzien. Hoewel de titel van dit boek daarnaar verwijst, zijn we ons ervan bewust, dat deze term tegenwoordig verwachtingen wekt omtrent een uitvoerige analyse van de herkomst of de sociale omgeving van de betreffende personen. Zover kon cons onderzoek helaas nog niet gaan, omdat het verzamelen van de primaire gegevens uit een grote diversiteit van bronnen al veel tijd en energie heeft gevergd. Hopelijk zal dit eenvoudige overzicht ooit uitgroeien tot een uitgebreide prosopografie.