Yute had nu vlak bij de achterwand de grafkuil helemaal blootgelegd. Hij knielde ervoor neer en aarzelde even maar verwijderde dan toch uiterst voorzichtig de gevlochten grafbedekking. Het zonlicht viel in schuine stralen op het gezicht van een jonge vrouw. Hij keek naar haar starende groene ogen en gaf haar een naam. 'Toendravrouw,' zei hij, 'jij gaat de kroon op mijn loopbaan worden.' Al eeuwenlang verhalen de legendes van de Caiyahindianen over de Gouden Mensen, die ooit naar de aarde zullen terugkeren. Dat moment lijkt aangebroken als Yute Nahedeh de ontdekking van de eeuw doet: een klein embryo in de schoot van een 25.000 jaar oude Neanderthalervrouw, perfect geconserveerd in het ijs. Yute is gefascineerd door de vraag welke mogelijkheden en gaven van de oermens voor de moderne mens verloren zijn gegaan. Hij weet het embryo tot leven te brengen en zo wordt Ember geboren. Maar Ember, het Neanderthalermeisje, voelt zich in de moderne samenleving niet thuis. Door haar afwijkende uiterlijk, haar grote intelligentie en haar sterke verbondenheid met de natuur is ze een buitenbeentje.
Ember droomt van U-Ma, de Ziener-Moeder, en begint aan een zoektocht die haar terugvoert naar haar prehistorische verelden, naar het begin van de beschaving ...
'Ember, kind van de zon' is een indrukwekkende roman die de verbeeldingskracht van Michael Crichton combineert met de magistrale verteltrant van Jean Auel.