De Kapellekensbaan
Het burgermeisje Ondineke Bosmans waant zich het centrum van het universum. Om hogerop te komen in het leven gooit ze haar vlechtjes en borstjes en sluwheid in de strijd. Ze wil koste wat kost ontsnappen aan het grauwe bestaan in ‘de stad van de 2 fabrieken waar het altijd regent, zelfs als de zonne schijnt’. Ondine is evenwel te zelfzuchtig om haar situatie goed te kunnen beoordelen. Onbewust zwemt ze tegen de stroom van de geschiedenis in en zo verprutst ze het telkens weer voor zichzelf en voor haar naasten. Uiteindelijk blijft Ondine met lege handen achter, terwijl de mensen om haar heen het ware geloof menen te hebben ontdekt: het geloof in gestage vooruitgang door wetenschap en techniek. Maar hoe zonnig sommigen het ook inzien, het blijft maar regenen in ‘de stad van de 2 fabrieken’. Die stad blijkt onze eigen naoorlogse wereld te zijn, waarover de schrijver van Ondines verhaal en enkele huisvrienden heftig debatteren. Over één ding zijn ze het niettemin eens: het is de hoogste tijd om met zijn allen op zoek te gaan naar ‘de waarden die waarlijk tellen’ in ons kortstondige bestaan.

De Kapellekensbaan is een grote roman over hoe we vandaag het slachtoffer dreigen te worden van een verkeerd begrepen moderniteit. Dit telkens weer herdrukte meesterwerk van Louis Paul Boon is het absolute hoogtepunt van de Nederlandstalige literatuur van de vorige eeuw.
Zomer te Ter-Muren
Zomer te Ter-Muren (ondertitel: Het 2de boek over de Kapellekensbaan) is een roman uit 1956 van de Vlaamse schrijver Louis Paul Boon. Hij vormt het vervolg op De Kapellekensbaan. Ondine maakt samen met haar echtgenoot Oskarke en haar broer Valeer de eerste helft van de twintigste eeuw mee. De personages in de Wereld-van-nu geven hier commentaar op. Een derde verhaallijn gaat over de achttiende-eeuwse rebel Jan de Lichte. Belangrijke thema's zijn de evolutie van het socialisme, het schrijfproces op zich en het verval van het geloof in idealen. Het boek is opgedragen aan de enkeling in deze wereld van barbaren.