Soekarno. President, het tweede deel van de Soekarno-biografie van Lambert Giebels, beschrijft de ontwikkeling en hoogtepunten van het presidentschap van Soekarno, de neergang en de val van de president en de wederopstanding die Soekarno na zijn dood beleefde.

President Soekarno ontworstelde zich aan de constitutionele beperkingen die de parlementaire democratie hem oplegde, en hij kondigde in 1959 de Geleide Democratie af. Na de Bandungconferentie werd Soekarno een vooraanstaand leider van de Derde Wereld. Het hoogtepunt van zijn presidentschap was in 1962 de 'bevrijding' van Nieuw-Guinea. Vanaf 1962 taande Soekarno's internationale aanzien. Doordat hij bleef tamboereren op de trom van neokolonialisme isoleerde hij zijn land en zichzelf internationaal, en door zijn openlijk promiscue gedrag maakte hij zich belachelijk. Zijn confrontatiepolitiek jegens Maleisië bracht Indonesië economisch aan de rand van de afgrond. In 1965 lokte een couppoging van enkele officieren, gesteund door de communistische PKI, een tegencoup uit van het leger onder leiding van generaal Soeharto, die de val van Soekarno inluidde. Langzaam maar zeker werd hij uit zijn ambt gewerkt. In maart 1968 werden Soekarno zijn nog resterende bevoegdheden ontnomen. De laatste twee jaar van zijn leven was hij een verbitterd man. Ondanks zijn ontluisterende einde hebben weinig staatslieden over hun graf heen zo veel politieke invloed uitgeoefend als Soekarno heeft gedaan - en nog steeds doet. Zijn nagedachtenis heeft politieke gestalte gekregen in de persoon van zijn oudste dochter, Megawati, die inmiddels een vooraanstaande rol speelt in de Indonesische politiek.