Topwielrenner Philippe Gilbert gaat op zoek naar de bevestiging 2012 werd een jaar vol contrasten voor de ex-nummer één van de wereld. Na een lente die nog rotter was dan het weer dat erbij geleverd werd, had Philippe Gilbert ervoor kunnen kiezen om de plannen voor een nieuw boek opzij te schuiven, om het niet te moeten hebben over al die kwellingen, zorgen, twijfels. Over de geruchten die over hem de ronde deden na weken zonder winst. Maar hij heeft dit project nooit opgegeven. Hij heeft niet gewacht tot hij wereldkampioen was om de rest van zijn avonturen te vertellen, dat zou té gemakkelijk geweest zijn. Zijn seizoen was inderdaad als een regenboog, die aan de horizon verschijnt wanneer de zon de laatste regenwolken weggomt. Na de E3 Harelbeke verklaarde hij bijna ontredderd, maar scherp als altijd: 'In mijn hele wielercarrière ben ik nog nooit zo slecht geweest.' Hoe was de kampioen van 2011 toch zo laag kunnen vallen? Kwam het door zijn switch naar BMC? Een algemene vermoeidheid? Privézorgen waar de pers vruchteloos naar bleef graven? Philippe verschaft ons uitleg in dit tweede boek, met het hart op de tong. Philippe heeft zich echter nooit van zijn stuk laten brengen. Als een koppig werkpaard dwong hij zichzelf om te blijven doorgaan, met in het achterhoofd: 'Morgen zal het ongetwijfeld beter gaan.' Het wachten werd uiteindelijk toch beloond, en nog royaal ook, met een Brabançonne op het WK in Valkenburg als slotakkoord. Net zoals in 2011 heeft Philippe Gilbert zijn verhalen toevertrouwd aan Stéphane Thirion, journalist bij Le Soir. Van het grote niets naar wereldkampioen: Mijn regenboogseizoen belicht Phils meest donkere én zonnige momenten.