Paperback 143 pp. De buitenlandse invloed in de Belgische economie is al gedurende decennia voelbaar en manifesteert zich steeds duidelijker door het groeiende aantal overnames van lokale bedrijven door buitenlandse ondernemingen. De privatiseringen van overheidsbedrijven kunnen de rol die buitenlandse groepen spelen nog versterken. In de publieke opinie hoort men de vraag of er geen beleid moet komen dat de eigendom van Belgische ondernemingen verankert. De economen Herman Daems en Peter Van de Weyer zetten in dit boek eerst en vooral de feiten op een rij, plaatsen die in een historische context en vergelijken daarna de buitenlandse invloed in België met die in andere kleine landen. De belangrijkste troef van dit boek ligt in de nieuwe invalshoeken op het verankeringsdebat. Daems en Van de Weyer argumenteren dat een economie baat heeft bij beslissingscentra die de macht hebben om een strategie uit te zetten. Strategische macht wordt echter niet alleen bepaald door financiële, maar ook door beslissingsstructuren. Het verankeringsdebat moet bijgevolg niet alleen gaan over wie bezit maar ook over wie beslist! De auteurs gaan in op de vraag waarom België zo weinig eigen grote ondernemingen heeft en komen met een nieuw antwoord op deze oude vraag. De studie besluit dat de overheid bij de verankering van beslissingscentra enkel een indirecte rol kan spelen en dat de primaire verantwoordelijkheid door de privé-sector moet worden gedragen. Kritiek Lucas Tessens: De visie van de auteurs - een vergoeilijkt neoliberalisme - bleek ex post verkeerd: de privé-sector wordt niet geregeerd door nationale maar door multinationale belangen. Het algemeen belang komt al helemaal niet aan de bak in zo'n beweging. Naar onze mening heeft men de privatiseringen gebruikt om begrotingen te doen kloppen en de hamvraag blijft waarom ze niet klopten. Is dat niet omdat het makkelijk is om met andermans geld (belastingsgeld!) dure cadeaus uit te delen? Dat daar bovenop een boedelverkoop in de steigers wordt gezet, dat zullen de volgende generaties ons niet in dank afnemen. Een privatisering van sleutelsectoren biedt 'global players' de kans om een enorme machtsconcentratie op te bouwen (grondstoffen, energie, krediet, verzekeringen, ...). Een modernisering van managementstechnieken BINNEN de overheidsbedrijven werd als ondoenbaar bestempeld. Maar heeft men het geprobeerd? En hoe verpletterend is niet de verantwoordelijkheid van de particratie/politieke kaste/kliek (katholieken én socialisten én liberalen) in deze: postjes, vriendjespolitiek, politiek gewogen verdeling van de zetels in de raden van bestuur, regelrechte corruptie, bevoordeligen van bevriende aannemers, ...