Gebrocheerd, in-8, 491 pp., bibliografie, index. Gebaseerd op archiefonderzoek. Avec résumé en français. With English summary. Historische Uitgaven, reeks in 8°, nr. 37, 1973. Bekroond met de Prijs Pro Civitate 1968. Noot Lucas Tessens: Een van de besluiten van deze studie: binnen een politieke partij kan een kleine minderheid zich van de macht meester maken als zij kan doorstoten naar de top. (463) Deze vaststelling gaat verder dan deze die stelt dat in een democratie de particratie almachtig is geworden; de werkelijke machtskern is veel kleiner dan algemeen gedacht wordt. Later zal o.m. Kurgan deze stelling ook toepassen op de situatie na de verovering van het algemeen stemrecht. Het inpalmen van de uitvoerende macht wordt dan prioritair. Uit dit alles volgt dat een kleine groep een 'putch' kan uitvoeren via de kanalen van de partijpolitiek en dat geen enkele partij hieraan ontsnapt. Het is een essentiële factor in het begrijpen van de werking van een democratie. Immers, de kleine top - het partijbureau - gebruikt de bij verkiezingen behaalde zetels als instrument om belangen te dienen. Die belangen kunnen we benoemen met 'groepsbelangen' maar ook dat is niet accuraat. De particuliere belangen van de top spelen achter de schermen een grote rol omdat die verweven zijn met particuliere netwerken die geen politieke verantwoordelijkheid dragen en dus niet kunnen worden teruggefloten. Het partijprogramma fungeert dan als een rookgordijn. Het dienen van het 'algemeen belang' wordt in zo'n constellatie al gauw een fictie.