Ad de Jonge (1919-2002) werd als politiek geëngageerd student vrijwel meteen na de meidagen van 1940 actief in het verzet als een van de samenstellers van het illegale blad Uit de woestijn. Al in maart 1941 werd hij in de woning van zijn moeder in Den Haag gearresteerd door twee Nederlandse rechercheurs die voor de Gestapo werkten. De rest van de oorlog legde hij een zwerftocht af door een reeks Duitse gevangenissen en concentratiekampen, waaronder Natzweiler in de Elzas, een kamp met een zeer slechte reputatie. De Duitse capitulatie kwam voor hem net op tijd. Na 1945 was hij enkele jaren werkzaam bij het partijsecretariaat van de PvdA in Amsterdam. Begin 1952 maakte hij de overstap naar de Binnenlandse Veiligheidsdienst (BVD), waar hij opklom tot Hoofd van Afdeling B, een van de belangrijkste onderdelen van de dienst, die vooral de Communistische Partij Nederland (CPN) en daarmee gelieerde organisaties in kaart bracht. Ad de Jonge hoorde bij de eerste generatie BVD’ers na de oorlog onder wie er velen waren die tijdens de bezetting hun leven in het verzet hadden geriskeerd. De strijd tegen het communisme in zijn Nederlandse en internationale gedaante was voor hen een logische voortzetting van die eerdere activiteiten. Ad de Jonge komt hier uitvoerig aan het woord over zijn oorlogservaringen en zijn carrière bij de BVD op basis van interviews die hem zijn afgenomen in 1997-2001. Sterke en zwakke kanten van persoonlijkheden uit de geschiedenis van de BVD, zoals het eerste diensthoofd Louis Einthoven, bespreekt hij uitvoerig. Hij legt uit hoe de BVD agenten runde binnen de CPN en andere organisaties en hoe de dienst inlichtingenoperaties van communistische tegenstanders als de KGB en de legendarische Oost-Duitse Hauptverwaltung A (HV A) dwarsboomde. Het levensverhaal van Ad de Jonge is door Ben de Jong opgetekend en van uitvoerig commentaar en begeleidende tekst voorzien