De Orlando Furioso is na de Divina Commedia van Dante en de Canzoniere van Petrarca het meest invloedrijke boek van de klassieke Italiaanse literatuur. De eerste versie ervan verscheen in 1516, de derde, herziene en uitgebreide versie in 1532. In de eeuw daarop was het boek een bestseller en werd het vele malen herdrukt. Schrijvers als Shakespeare, Cervantes, Byron, Poesjkin en Calvino hebben zich door Ariosto laten inspireren. Casanova had altijd een zakuitgaafje van het boek bij zich, zelfs in de Venetiaanse gevangenis.Het uit ruim 4800 achtregelige strofen bestaande epos is als het ware een vervolg op het twaalfde-eeuwse Chanson de Roland en onze eigen Middelnederlandse Roman van de vier heemskinderen, maar speelt niet, zoals andere ridderromans, alleen in de Middeleeuwen. Ariosto springt op levendige wijze heen en weer in de tijd en schrijft ook over de gebeurtenissen van zijn eigen tijdperk, over dichters, schrijvers en beeldend kunstenaars, over oorlogen, over de duivelse uitvinding van het buskruit, over de wijze waarop de mens in de Renaissance over het universum dacht, over de grote ontdekkingsreizen, ja, zelfs over een reis naar de maan.In het Nederlandse taalgebied is de Orlando Furioso maar één keer in zijn geheel vertaald in proza, door Jan Jacobszoon Schipper in 1649. Grotere of kleinere gedeelten zijn in verzen vertaald door onder anderen Nicolaas Beets, Willem van Elden en Frans van Dooren. Het is dus beter laat dan nooit dat dit belangrijkste werk, in de prachtvertaling van Ike Cialona en met een voorwoord van Italo Calvino, nog net in de twintigste eeuw verschenen is.Ike Cialona heeft vlak na haar schooltijd op Sicilië gewoond en is daar geïnteresseerd geraakt in de Orlando Furioso. Na haar studie Italiaans heeft ze lange tijd uitsluitend proza vertaald. Pas sinds zij deel uitmaakt van de redactie van het literaire tijdschrift De tweede ronde is ze poëzie gaan vertalen. Nu heeft zij haar droom verwezenlijkt en dit zestiende-eeuwse epos in zijn geheel op rijm vertaald.