De dichter kwijnt weg in een vervallen herenboerderij. De dichter koestert de geschiedenis van zijn boerenfamilie, vereeuwigd in kleitabletten aan de wand. Turend naar de kleitabletten droomt de dichter over de tijd dat zijn voorouders de kerk van Beerta bouwden. De opkomst van de boerenstand in het Oldambt is het enige dat de dichter, in zijn huidige ellende, op de been houd. Zal hij ooit de lange familietraditie, gebakken in de Oldambster klei kunnen voortzetten?

Verdere verhalen en gedichten gaan over een zoektocht van een Finsterwolder archeoloog naar het Oldambt haar eigen Atlantis in de Dollard, een liefde van een afgebeulde boerenarbeider voor de goede Rode Elske van rijke boerenstand, en over een doorgedraaide abt in het klooster van Ulsda (is het klooster een mythe?). Voor de oorsprong van de overwegend onkerkelijke volksaard der Oldambsters blijkt een losbandige geestelijke verantwoordelijk te zijn. En in "Staking!" laten we het roerige verleden van het Oldambt rusten met de dood van een chagrijnige hoogbejaarde herenboer.

Swen-Franse van Einde is mijn pseudoniem. Ik ben een in Beerta geboren geschiedenis-freak. Het Oldambt fascineert me, haar legendes en haar mythes en ook de tegenstelling boer-arbeider.
Maar ook het feit dat landelijke cameraploegen de sfeer van achtergesteldheid in de rode driehoek eens per vier jaar opzoeken en bevestigend aantreffen. En bovenal dat een gereformeerde buitenstaander me de louterende gewaarwording schonk, dat het een schande is dat de eeuwenoude kerk van Beerta jarenlang als opslagplaats is gebruikt.