Hoekjes van de rug wat lichte schade.
Oplage van 175 genummerde exemplaren. Dit is nummer 132.
Met de bijbehorende extra litho (24 x 32,5 cm) van Matthijs Sluiter, genummerd en gesigneerd.
Vertaling : Ike Cialona
Band en typografie : Rudo Hartman
Boekblok is (bewust) a-symmetrisch gebonden.
Gezet uit de Bodoni en gedrukt door Jan de Jong op Pordenone.
Met leeslint.
Matthijs Sluiter won de eerste Chris Leeflang Prijs.
Leeflang 153.

De memoires van Casanova Histoire de ma vie zijn bewaard gebleven omdat Casanova's uitgebreide manuscript, in het Frans geschreven om zich in het eenzame en afgelegen Dux met zijn herinneringen te troosten, door zijn neef aan de uitgever Brockhaus werd verkocht. Toen de zwaar gecensureerde memoires in 1822 verschenen, veroorzaakten zij een sensatie. Door velen in die tijd werden zij als een pornografisch werk beschouwd. Erotische passages spelen echter een zeer ondergeschikte rol in de memoires, die meer dan 12 delen en ongeveer 6000 pagina's beslaan, en die een levendige, gedetailleerde en vaak geestige beschrijving bevatten van het leven in die tijd, en vooral in de hogere kringen waarin hij (meestal) vertoefde. Casanova verzwijgt wel bepaalde bezoeken en reizen, en verzint en verfraait vaak een en ander om de sporen van fraude, bedrog en mogelijk ook spionage uit te wissen. Zijn memoires breken vrij plotseling af in het Triëst van 1774. Het is onbekend en onduidelijk of het restant misschien wel geschreven maar verloren is gegaan. Hoogtepunten in zijn memoires zijn de woordelijk weergegeven ontmoetingen met Catharina de Grote, Clemens XIII, Voltaire en Frederik de Grote. Pas in 1962 verscheen een eerste volledige editie van het oorspronkelijke manuscript.
Andere van Casanova overgeleverde werken zijn Confutazione della storia del governo Veneto d’Amelot de la Houssaye (Amsterdam, 1769), waarin hij probeert in de gratie te komen bij het Venetiaans bestuur, en zijn Histoire de ma fuite en prison over zijn ontsnapping in 1756 uit de staatsgevangenis van Venetië. (Leipzig, 1788).
De studie van het werk van Casanova wordt "casanovisme" genoemd. Omdat het werk van Casanova zo onvergelijkelijk rijk aan details is, verschenen er al honderden boeken over aspecten van Casanova's leven. De belangrijkste casanovisten zijn Félicien Marceau en J. Rives Childs. Zij wisten in een baanbrekende studie met behulp van politierapporten, archiefstukken en oude couranten aan te tonen dat Casanova's autobiografie vrijwel geheel op feiten berust. Critici die stelden dat de memoires grotendeels verzonnen waren, of over homoseksuele avonturen verhaalden waarin het geslacht van de partners was veranderd, werden door hun uitvoerige onderzoek gelogenstraft.
(Wikipedia)