Het religieuze leven heeft al vroeg een grote aantrekkingskracht uitgeoefend op de Ieren. Dat bleek met name toen de christelijke godsdienst in Ierland werd verkondigd. De ontwikkeling die de Ierse kerk in die eeuwen doormaakte bezorgde haar grote faam. Ierland werd zelfs ‘het eiland der heiligen en geleerden’ genoemd; van hieruit werden (door Willibrordus, Lebuïnus en anderen) Nederland en tal van andere landen gekerstend.Van een heidense Keltische maatschappij groeide de republiek uit tot een christelijke monnikenkerk met strenge en rigoureuze ascese. Geboeid door die ontwikkelingen en door de vèrdragende invloeden die zij hadden op het leven in Ierland, heeft de schrijfster zich verdiept in de geschiedenis van dit land. Haar onderzoek voerde haar terug naar de wortels van het Ierse monnikendom. Resultaat is de beschrijving van de spiritualiteit van de oud-Ierse christelijke kerk vanaf het begin der vijfde tot aan het eind der twaalfde eeuw.Spiritualiteit als zingeving: de zin die elk mens zoekt in zijn bestaan, de scheppende kracht die hem be-zielt en inspireert. Spiritualiteit als de ervaring dat er meer is dan het louter materiële, meer dan wat zichtbaar is. Spiritualiteit ook als levenshouding: de manier waarop de mens omgaat met het geestelijke, het materiële, met zichzelf, zijn medemens en de natuur.Gedurende vele eeuwen heeft zich in Ierland een kerk ontwikkeld die een geheel eigen weg is gegaan binnen de West-Europese christenheid. Wortelend in de eigen Keltische cultuur en geïnspireerd door het oosterse monnikendom, heeft ze een stempel gedrukt op zowel het geestelijke als culturele en wetenschappelijke leven in West-Europa. Deze en andere belangrijke facetten van de Iers-Keltische geschiedenis worden in ‘Dienaren van God’ behandeld.