Conditie: het linnen op de rug en de boven en onderzijde van het voorplat is wat aangetast dor de tand des tijds. De meeste pagina's hebben bruine oxidatieplekjes (foxing).

De Berflobeek is een beek in Twente, die vanaf De Broeierd in Enschede naar de Bornse Beek in het noorden van Hengelo stroomt. De Berflobeek was onderdeel van een bekensysteem in Twente dat sinds de negentiende eeuw door stadsuitbreiding voor een groot deel verloren is gegaan en waarvoor een groot aantal verschillende namen in gebruik waren. De beek had zijn oorsprong op de stuwwal bij Enschede waar de bovenloop werd gevormd door de Roombeek. Ter hoogte van het Landgoed Drienerlo en de wijk Bruggenmors heette de beek Elsbeek. Stroomafwaarts werd weer de naam Koekoeksbeek gebruikt. Ter hoogte van Twekkelo werd deze beek ook wel de Waarbeek genoemd. Pas ten zuiden van Hengelo kreeg de beek de naam Berflobeek (ook wel Barflosche beek).

In de 19e eeuw werden in Hengelo diverse textielfabrieken langs de Berflobeek gebouwd. Deze fabrieken gebruikten het water voor hun productie en loosden hun afval in het water van de beek, waardoor het water onnatuurlijk ging kleuren en ernstig stinken. Ook werd huishoudelijk afval door de aanliggende bewoners in de beek gestort. In de loop der tijd werd de Berflobeek steeds meer onder de grond geleid om deze aan het zicht en de neus te onttrekken. Zo liep de beek onder het zogenaamde industrieplein (Stork en Co) door.

Aan het eind van de jaren 30 van de 20e eeuw had de vervuiling van de beek zodanige vormen aangenomen dat in opdracht van de gemeenten Enschede en Hengelo aan het Rijksinstituut voor de zuivering van Afvalwater de opdracht werd gegeven tot een uitgebreid onderzoek naar de verontreiniging van de beek. Deze publicatie betreffen de resultaten van dat onderzoek.

Het onderzoek gaat dieper in op het ontstaan van de beek en welke invloeden bovenstaande gemeenten hebben gehad op de ontstane vervuiling. Behandeld worden de toegepaste onderzoeksmethodieken en de resultaten van die onderzoeken. De verwachtingen ten aanzien van het mogelijke herstel van het ecosysteem van de beek. Tevens is gekeken of, en in welke mate, enkele lokale fabrieken bijgedragen hebben aan de grote vervuiling van de beek. Daarbij gaat het om De wasserij en het badhuis der machinefabriek Stork & Co te Hengelo; De Koninklijke Weefgoederenfabriek C.T. Stork & Co N.V. te Hengelo en Textielfabriek "Holland" te Enschede