Na een bescheiden start op 1 juli 1913 op vliegkamp Soesterberg ontwikkelde de Nederlandse militaire luchtvaart zich tot een volwaardig luchtwapen en een zelfstandig krijgsmachtdeel. De afgelopen eeuw is daarmee, in meer dan één betekenis, een bevlogen periode. Daarin neemt Soesterberg een speciale plaats in. Vanaf het prille begin van de gemotoriseerde luchtvaart speelde het Utrechtse vliegkamp een cruciale rol in de ontwikkeling van het Nederlandse luchtwapen. Deze dominante positie behield het tot de Tweede Wereldoorlog. Gedurende de bezettingsjaren benutte de Duitse luchtmacht Fliegerhorst Soesterberg voor offensieve operaties, maar moest zij zich ook teweer stellen tegen geallieerde luchtaanvallen. Na 1945 kreeg de Vliegbasis Soesterberg een markante plaats toebedeeld in de bondgenootschappelijke luchtverdediging van de NAVO. Behalve voor de Koninklijke Luchtmacht was de basis veertig jaar achtereen de thuishaven van een Amerikaans Fighter Squadron, dat met geavanceerd materieel een zichtbare - maar ook duidelijk hoorbare - bijdrage leverde aan het behoud van de Europese vrede en veiligheid. Na de val van de Muur in 1989 tot de sluiting in 2008 was Soesterberg de thuisbasis van transportvliegtuigen en -helikopters die wereldwijd bijdroegen aan talrijke humanitaire missies en vredesoperaties. Tegenwoordig getuigen de aanwezige luchtmachtmonumenten, de behouden infrastructuur en het nieuwe Nationaal Militair Museum van de uitzonderlijke plaats die Soesterberg inneemt in de Nederlandse luchtvaartgeschiedenis. Bakermat Soesterberg verschaft een uniek inzicht in de ontwikkeling van een eeuw militaire luchtvaart in Nederland.