In 1940 werd het Prins Bernhard Cultuurfonds opgericht als 'Spitfirefonds'.\nDe bedoeling was geld in te zamelen voor de strijd van de geallieerden tegen\nde Duitsers. Na de oorlog maakte het een doorstart als fonds voor de cultuurfinanciering.\nMet een landelijk bureau in Amsterdam en afdelingen ('Anjerfondsen') in\nalle provincies en de drie grote steden Amsterdam, Rotterdam en Den Haag\nkon het Prins Bernhard Cultuurfonds al snel duizenden culturele activiteiten\nper jaar steunen. Van de dorpsfanfare tot het Koninklijk Concertgebouworkest,\nvan de plaatselijke volksdansclub tot het Nationaal Ballet, van Jenevermuseum\ntot Rijksmuseum en van buurtfestival tot Holland Festival. Sinds\nmidden jaren zeventig richt het fonds zich ook op het natuurbehoud, en\ntegenwoordig specialiseert het zich bovendien in het geven van adviezen\nover mecenaat.\nIn Een mecenas van belang beschrijven Gert-Jan Johannes en Arno Neele de\nlotgevallen van dit breed georiënteerde cultuurfonds sinds de oprichting.\nDaarmee geeft het boek ook een indruk van de verrassende rijkdom en veelzijdigheid\nvan de Nederlandse cultuur, en van de veranderingen die zich de\nafgelopen 75 jaar hebben voorgedaan in het culturele landschap. Daarnaast\nbesteden de auteurs veel aandacht aan een vraag die in de recente periode\nvan bezuinigingen steeds urgenter werd, niet alleen voor het Prins Bernhard\nCultuurfonds maar voor de hele filantropische en culturele sector: wat is het\nbelang (de impact) van onze activiteiten?\nDe auteurs zijn verbonden aan de faculteit Geesteswetenschappen van de\nUniversiteit Utrecht.