Vertaling uit het Duits: W. Wielek-Berg
Oorspronkelijke titel: Du fährst zu oft nach Heidelberg und andere Erzählungen (1979)
Bevat 19 verhalen uit de jaren 1947-1979, o.a. "Duitse utopieën I voor Helmut Gollwitzer, de onvermoeibare'

Conditie: verkleuring door veroudering, ex-libris van een vorige eigenaar

Heinrich Theodor Böll (1917 – 1985) was een van Duitslands belangrijkste schrijvers van na de Tweede Wereldoorlog.

Zijn eerste roman, Der Zug war pünktlich, werd in 1949 gepubliceerd. Het is het sterk visionaire verhaal van de jonge militair, die met de dagelijkse treinlading kanonnenvlees vanuit het Ruhrgebied naar het oostfront vertrekt, in de klamme zekerheid dat hij een wisse dood tegemoet treint. Vele romans, korte verhalen, hoorspelen en essays volgden. In 1972 ontving Böll de Nobelprijs voor Literatuur, waarmee hij de eerste Duitser sinds Nelly Sachs in 1966, werd die deze prijs in ontvangst mocht nemen. Zijn werk is in meer dan 30 talen vertaald en hij is een van Duitslands meest gelezen schrijvers.
Zijn meest bekende werken zijn onmiskenbaar het uitzichtloze Billard um halb zehn (1959), vervolgens ook Ansichten eines Clowns uit 1963 waarin hij, via een rebelse hoofdfiguur, grondig afrekent met allerlei vormen van burgerlijke pose met conservatieve waarden als gezin, staat en kerk. Bölls verhouding met de katholieke kerk is altijd erg problematisch geweest. Hoewel hij wel gelovig was, verwierp hij de onfeilbaarheid van de paus. Bovendien stond hij erg wantrouwig tegenover de officiële kerk en haar autoriteiten, die hij verweet geen weerstand te hebben geboden tegen het (nazi)regime, wel integendeel, en dus mee verantwoordelijk achtte voor de menselijke problemen in een miserabele Duitse maatschappij en ten slotte Gruppenbild mit Dame (1971), waarin hij allerlei ambitieuze typetjes, notabele burgermannetjes en arrivisten met de billen bloot zet.

Direct na de oorlog begon Böll met het verwerken van de herinneringen aan die tijd. Hij schreef over het effect – materieel en psychologisch – dat de oorlog had gehad op het leven van de gewone mensen. Zij waren in zijn werk de helden van het verhaal. De slechteriken waren autoritaire figuren; zoals de overheid, het bedrijfsleven en de Kerk. Hij maakte ze belachelijk, soms op humoristische toon, soms op zeer zwartgallige wijze. Zijn onderwerpen waren vooral het gebrek aan moed, de egocentrische mentaliteit en het machtsmisbruik van deze autoriteiten. Zijn toegankelijke stijl maakte hem favoriet voor de Duitse lesboeken. Zijn werk wordt "Trümmerliteratur" genoemd.
(bron: Wikipedia)