In een klein dorpje in het noorden van Soedan duikt een oude man op. Hij heeft het land een aantal decennia als dictator geregeerd. Met behulp van een oude kaart zoekt hij naar het huis waar hij is opgegroeid. Het huis is echter ten prooi gevallen aan de oprukkende woestijn. Verloren in zichzelf, op de rand van geheugenverlies, dwaalt de oude man rond. Bedroefd en eenzaam zoekt hij bewijzen voor zaken die hij is vergeten.
Hij herinnert zich de gebeurtenissen die hem tot een machtig man maakten. Veel mensen joeg hij tegen zich in het harnas en uiteindelijk leek Safaa, een jonge diplomate, zijn enige vertrouweling. Hij stelde haar aan als minister van Sociale Zaken en vroeg haar meerdere malen ten huwelijk. Toen verdween Safaa spoorloos.

De Soedanese dichter en schrijver Afif Ismail vergelijkt Met Safaa komt de regen met El señor presidente van Ángel Asturias en De herfst van de patriarch van García Márquez. Xavier Luffin, verbonden aan de vakgroep Arabisch van de Universiteit van Brussel, vergelijkt de schrijver met Moses Isegawa. Jan Jaap de Ruiter, werkzaam bij het departement Taal- en Cultuurstudies van de Universiteit van Tilburg, beveelt de roman onder andere aan als een nauwkeurig psychologisch portret van een machthebber.

Ahmad Al Malik (Soedan, 1967) vluchtte aan het einde van de jaren negentig naar Nederland. Daarvoor studeerde hij in Khartoem, waar hij artikelen en korte verhalen publiceerde in diverse kranten. Na zijn studie werkte hij als leraar in zijn geboorteplaats in het noorden van Soedan. Na de staatsgreep van 1989 werd het steeds moeilijker om als kritisch schrijver in vrijheid te werken – Al Maliks eerste novelle werd in beslag genomen wegens kritiek op het regime.
Zijn romans zijn uitgegeven in Soedan, Egypte, Syrië en Libanon. Al Malik woont in Amsterdam.