Het lijkt erop dat het onderwijs voortdurend onder druk staat om nog hogere prestaties en nog betere kwaliteit te leveren en voor de buitenwacht zichtbaar te maken. Tegelijk is er veel consensus over dat de prestaties van een school maar voor een gedeelte zicht geven op wat een school is en moet doen. De wijze waarop een school leerlingen 'vormt voor het leven' is alleen niet zichtbaar te maken in de prestatiescores. De auteurs van het boek wijzen daarom op het gevaar dat de aandacht van de onderwijsprofessionals vooral uitgaat naar de prestaties en veel minder naar de vormende functie van de school. In dit boek voeren de auteurs een pleidooi voor een andere invalshoek. Zou het kunnen dat scholen bevangen zijn door de waan van de dag en te veel opgaan in het streven naar de optimalisering en perfectionering van de resultaten? Zou het kunnen dat zij daardoor de dikwijls kleine, maar o zo belangrijke stappen in de vorming van de volwassen mensen van de toekomst dreigen te verwaarlozen? Vraagt dat niet om een mentaliteitsverandering? Eén waarbij de kwaliteit centraal blijft staan, maar waarbij niet alleen wordt gezocht in de verbetering van de scores? Het is nodig om met alle betrokkenen binnen de schoolgemeenschap steeds opnieuw in gesprek te zijn over de vraag wat goed onderwijs is. Alleen op die manier kan men de inspiratie vinden om blijvend te werken aan de verbetering van kwaliteit