Geert Bekaert (Kortrijk, 9 april 1928 – Mortsel 11 september 2016) was een Belgische kunst- en architectuurcriticus, -theoreticus en -historicus. Vanaf 1950 schreef hij meer dan 1000 artikelen en teksten over beeldende kunst en architectuur, zowel in tijdschriften, in kranten als in boeken
Vlak na de Tweede Wereldoorlog, in 1946, trad Bekaert toe tot de Societas Jesu. Bij de jezuïeten volgde hij opleidingen in klassieke filologie, kunstgeschiedenis, theologie en filosofie. In 1950 debuteerde hij met een tekst over het werk van beeldhouwer Bert Servaes in De Linie, een tijdschrift dat onder Belgisch-Nederlandse samenwerking werd uitgegeven door de Societas Jesu.

Bekaert bleef publiceren over kunst en architectuur in De Linie, net als in Streven of De Nieuwe Gids, andere Belgische naoorlogse tijdschriften waarvan de redactie grotendeels uit jezuïtische intellectuelen bestond.

In 1958 was Bekaert curator van de tentoonstelling Ars Sacra in de Sint-Pieterskerk in Leuven, in samenwerking met kunst- en designcriticus K.N. Elno. Daarna speelde hij tot diep in de jaren zestig een cruciale rol in de discussie en de theorievorming over geseculariseerde kunst enerzijds, en over nieuwe, moderne kerkarchitectuur anderzijds. Over het eerste thema publiceerde hij in 1966 het boek Pop. Het wezen van de kunst, uitgegeven bij het Davidsfonds; over kerkenbouw verscheen zijn eerste grote boek bij uitgeverij Lannoo in 1967 onder de titel In een of ander huis. Kerkbouw op een keerpunt.

Ondertussen was Bekaert docent geworden aan verschillende academies, hogescholen of universiteiten in de Benelux - een taak die hij tot in de jaren negentig zou blijven vervullen. Bekaert gaf onder meer les aan de Academie van Bouwkunst in Amsterdam, de Technische Universiteit Delft, de Limburgse Academie voor Bouwkunst in Maastricht, het Nationaal Hoger Instituut voor Bouwkunst en Stedenbouw in Antwerpen, de Technische Universiteit Eindhoven en de Katholieke Universiteit Leuven.