Krabbe, Hugo, jurist (Leiden 3-2-1857 - Leiden 4-2-1936). Zoon van Christiaan Krabbe, Ned. Herv. predikant, en Maria Adriana Machteld Scholten. Op 16-9-1886 huwde hij Adriana Petronella Anna Regina Tavenraat. Uit dit huwelijk werden 1 zoon en 1 dochter geboren.

Krabbe bezocht het gymnasium te Leiden en studeerde daar rechts- en staatswetenschap aan de Universiteit. Op 2 juli 1883 promoveerde hij bij J.Th. Buys op het proefschrift De burgerlijke staatsdienst in Nederland. Hij was enkele jaren als adjunct-commies werkzaam op de griffie van de provincie Gelderland; in 1886 werd hij afdelingschef ter griffie van Noord-Holland en in 1888 hoofdcommies bij het ministerie van Binnenlandse Zaken, waar hij een groot aandeel heeft gehad in de voorbereiding van het ontwerp-kieswet van de toenmalige minister Tak van Poortvliet. Mede op voorspraak van laatstgenoemde werd Krabbe in 1894 benoemd tot hoogleraar te Groningen, waar hij J. Oppenheim opvolgde. Zijn intreerede was getiteld De werkkring van den Staat. In 1897 preadviseerde Krabbe te zamen met E. Fokker voor de Nederlandse Juristen Vereniging. De titel van hun preadviezen luidde Welke is de aard der rechtsverhouding van den Staat tot zijn ambtenaren; moet zij wettelijk worden geregeld; en zoo ja, hoe in hoofdzaak? De rechtstoestand van overheidspersoneel ging hem ter harte. Zijn werkzaamheden dienaangaande waren van belang voor de staatscommissie-Dresselhuys, welke in 1917 een wettelijke regeling over dit onderwerp moest voorbereiden. In Administratieve rechtspraak (Groningen, 1901) huldigde hij een standpunt dat van het gangbare afweek en bestreed de door de staatscommissie-Kappeyne voorgestelde enumeratie-methode voor de bepaling van de bevoegdheid van de administratieve rechter en de onderscheiding van de normen in instructie- en waarborgnormen.