Over criminaliteit wordt al eeuwenlang veel geschreven, maar de stem van de hoofdrolspelers, de misdadigers, wordt weinig gehoord. In dit boek komen Nederlandse misdadigers aan het woord, die over hun leven verteld hebben in ruim honderd criminele autobiografieën uit vier eeuwen. Het is de eerste studie hierover die gebaseerd is op systematisch onderzoek, zowel in Nederland als daarbuiten.
Vanaf 1600 verschenen er biografieën van boeven en vanaf 1700 volgden de eerste criminele autobiografieën. Na 1800 gaan predikanten schrijven over de gevangen die ze in de cel bezoeken en laten hen aan het woord. Rond 1900 gaan journalisten interviews met misdadigers publiceren. Vanaf de jaren 1960 schrijven misdadigers zelfbewuster over hun leven binnen en buiten de gevangenis. Zij uiten scherpe kritiek op de rechtspraak en het gevangenisregime. Vanaf 2000 groeit het aantal autobiografische publicaties van criminelen sterk. Zij krijgen ook in op de televisie steeds vaker het woord. Uitgevers ontdekten telkens opnieuw dat misdaad loont.
Veranderingen in de relatie tussen media en misdaad wordt geanalyseerd vanaf het verschijnen van de eerste kranten rond 1600 via goedkope blauwboekjes en de nieuwe journalistiek rond 1900 tot de tegenwoordige criminele celebrity-cultuur. De relatie tussen de criminele (auto)biografie en verwante genres, zoals de schelmenroman en de detective wordt geanalyseerd. Ook de autobiografieën van politiemensen en advocaten worden in deze studie betrokken. Tenslotte wordt de criminele autobiografie in de twintigste eeuw geplaatst binnen de ontwikkeling van de criminologie vanaf Cesare Lombroso via Wouter Buikhuisen tot in de een-en-twintigste eeuw.