Jan des Bouvrie is een creatieve duizendpoot en zijn nooit aflatende ideeënstroom heeft soms iets bevreemdends. Want men gaat zich uiteindelijk afvragen of er na de zoveelste bank, stoel of fauteuil en na de laatste verrassend vormgegeven vaas, klok of lamp geen 'designers block' zal optreden en de ontwerpen eindelijk te tijd zal nemen om op zijn lauweren te rusten en voldaan neer te strijken op een zonovergoten terras in zijn geliefde Saint Tropez, zittend achter een pittige 'café serré' en intens genietend van een goede sigaar...

Des Bouvrie - dat weten de meesten onder ons - is een 'workaholic' die bij het ochtendkrieken fris uit de veren springt, achter zijn tekentafel gaat zitten en er lustig op los krabbelt. Een paar vluchtige lijnen zullen straks resulteren in een bank waarin velen willen gaan zitten en waaruit niemand meer wenst op te staan. En een ogenschijnlijk naïef schetsje van een huis zal een paar maanden later in driedimensionale vorm verrijzen op het uiterste puntje van een Caribisch eiland, hoog boven een strand van hagelwit schelpenzand en met een eindeloos uitzicht over een azuurblauwe zee.

Het geheim van Des Bouvrie's succes is voor een groot gedeelte te danken aan de bedrieglijke eenvoud van zijn scheppingen. Zoals men ooit de schilderijen van de Cobra-kunstenaars vergeleek met uitingen van kinderlijk onvermogen, zo ook verbaast men zich vandaag over de ogenschijnlijke ongecompliceerdheid van Des Bouvrie's ontwerpen. Maar men is gewaarschuwd: de man die smetteloos witte interieurs uit zijn mouw schudt, met een nonchalant gebaar - en in een paar minuten - woonproblemen oplost, moeiteloos wandjes verschuift of afbreekt, meubelen en schilderijen hun juiste plaats geeft, zeeën van licht tevoorschijn tovert in spelonkdonkere vertrekken en met een knip van zijn vingers (en met de deskundige hulp van zijn wederhelft Monique én een leger assistenten) instant metamorfoses uit de grond stampt, is een duivelskunstenaar. Zoals alle illusionisten verzwijgt hij natuurlijk het werkelijke mechanisme van zijn trucs en in zijn geval zijn deze trucs te herleiden tot één woord: talent. Het talent om ons visueel te verassen en ons bij de hand te nemen en te laten zien dat het ook ánders kan. Dat we ánders kunnen kijken en ánders kunnen zitten en slapen en dat het allemaal zóveel eenvoudiger kan, en lichter, en aangenamer, en comfortabeler, en - dit is tenslotte Nederland - 'gezelliger'.

Des Bouvrie zal nog lang doorgaan, dat staat vast, want dit is tenslotte 'Dutch Touch'nummer twee. Maar als het aan hem zal liggen is dit pas het begin van een eindeloze serie...