Ierland speelt een grote rol in de poëzie van Nicolettee Leenstra. Uit de vele mythen die het land omgeven is De reis van Sint Brandaan in de Europese literatuur terechtgekomen. Epische elementen uit dit verhaal zijn terug te vinden in De reis van de zeevaarder. Deze bundel is een monument voor een verloren geliefde, een relaas over geluk en afscheid. De gedichten ve beelden een zoektocht voorbij de grens tussen leven en dood. Al vroeg in haar bestaan raakte Nicolette Leenstra in de ban van Ierland. Als rondtrekkende violiste nam zij de traditionele muziek in zich op. Op het schiereiland Dingle in het zuidwesten kwam de dichteres bij toeval terecht bij sporen van Brandaan. Haar fascinatie voor de westkust en de Atlantische oceaan groeide. Steeds keerde zij terug naar het groene eiland. Samen met haar geliefde reis- genoot verdiepte zij zich in de geschie- denis van Ierland, de vrijheidsstrijd, het Gaelic, de archeologie, de Blasket- Islands. Zowel het Book of Kells als Ulysses van James Joyce versterkten de betovering. De reis van de zeevaarder bevat de rijkdom van de Ierse cultuur, en is daarnaast een indrukwekkend persoonlijk document geworden. Nicolette Leenstra (1957) is dichter, docent creatief schrijven en musicus. In Drenthe werkte ze mee aan vele poëzieprojecten. Hier verscheen eerder haar bundel Steenbreek (Het Drentse Boek, 2010). Met De reis van de zeevaarder zet ze nadrukkelijk een stap naar een breder poëziepubliek.