Dit boek gaat over de eerste fase van de hervorming in Zeeland, liet verhaalt over een brede vernieuwingsbeweging, die zich aanvankelijk hoofdzakelijk binnen de kerk manifesteerde. Tweemaal scheidden groepen hervormingsgezinden zich af: in het begin van de jaren dertig verlieten de dopers de oude kerk en vormden ze eigen gemeenten: omstreeks 1560 organiseerden ook de hervormden zich in een kerkelijk verband naar calvinistisch model. Beider geschiedenis, die zo verschillend verliep, wordt gedetailleerd uiteengezet.\nLeidden de dopers na een roerige beginfase een teruggetrokken bestaan, de hervormden traden met hagenpreken en beeldenstorm juist zelfbewust in de openbaarheid. Niet alleen op kerkelijk gebied ontplooiden hun gemeenten zich verder. Ook in het groeiend verzet tegen de regeringspolitiek (die ondermeer godsdienstvervolging inhield) hadden zij een belangrijk aandeel. Veel aandacht wordt dan ook geschonken aan de rol die de Zeeuwse hervormden speelden op het politieke toneel. De aanslag op Walcheren, waarbij de kerkenraden zo nauw betrokken waren, vormde in dit opzicht een hoogtepunt.\nDeze episode betekende echter tevens een keerpunt. De aanslag mislukte en Alva's optreden als landvoogd bracht scherpe vervolging, executies en massale vlucht teweeg. De overgebleven protestanten werden gedwongen tot een ondergronds bestaan dat tot 1572 zou duren.\nDeze studie is gebaseerd op vele jaren intensief archiefonderzoek in binnen- en buitenland, waarbij een schat van nieuwe gegevens aan het licht kwam. Duidelijk kwam vast te staan welk een unieke plaats Zeeland tijdens deze roerige periode van hervorming en vroege opstand in het geheel van de Nederlanden innam.\nEen martyrologium, een overzicht van de bestaande gemeenten vóór 1572 en een lijst van alle bekende hervormingsgezinden, met nadere persoonlijke gegevens, zijn als bijlagen toegevoegd.