Hans Sahl (1902-1993) wordt in Dresden geboren als zoon van welgestelde, joodse ouders. Hij studeert kunst- en literatuurgeschiedenis en filosofie en werkt vervolgens van 1924 tot 1932 als recensent voor verschillende kranten. In 1933 vlucht hij berooid naar Praag en komt na verloop van tijd in Parijs terecht.Hij vertelt over Joseph Roth, die zich later dood zal drinken, en die op een nacht tegen Sahl schreeuwt: 'Ik wil hier blijven! Ik ga niet weg! Ik wil niet naar Amerika! Ik ben een Europeaan en ik wil in Europa sterven, hier in de straten van Parijs!' Na de totstandkoming van het verdrag tussen Hitler en Stalin breekt Sahl voor altijd met het communisme. Hij doet verslag van zijn verblijf in een interneringskamp in 1939 en 1940, waar Walter Benjamin in een hoekje zat, achter een aardappelzak die als gordijn fungeerde, en - omdat hij niets beters te doen had - een krant oprichtte.In 1941 vlucht Sahl naar de Verenigde Staten. Na een leven als banneling keert Sahl uiteindelijk in 1989 weer terug naar Duitsland.In de pers:'Voor mij een voorbeeld van hoe memoires geschreven dienen te worden.'Jeroen Brouwers'Een onmiskenbare kroniek, superieure journalistiek, voortreffelijke literatuur.Ian Buruma'De grootste kracht van Hans Sahl is ongetwijfeld het spontane vertellen, het element van directheid [...]. Maar daarnaast beschikt hij ook over een analytische en kritische kant [...]. Hij heeft een leerzame, een meesterlijke autobiografie geschreven.'Wil Rouleaux in Vrij Nederland'Een even belangrijk werk als De wereld van gisteren van Stefan Zweig en Het keerpunt van Klaus Mann.'Mark Schaevers in Humo'Van elke anekdote maakt Sahl een fragiel, tragisch verhaal.'Geert van Istendael in de Volkskrant