ISBN 9020945041 Groot formaat boek, rijk geïllustreerd.

Antwerpen was al bewoond van in de steentijd en groeide in de 15e eeuw van een kleine nederzetting uit tot de grootste stad in de Nederlanden met een van de grootste havens ter wereld.
Rond 250 schrijven de Romeinen over Scaldis (de Schelde) en Scinda (de Schijn). Nabij de monding van de Schijn werden er op diverse plaatsen archeologische sporen en relicten van een Gallo-Romeinse nederzetting aangetroffen. De grootste concentratie werd gevonden in de zone tussen de rivier nabij het Steen en de Grote Markt. Onder meer bij het rechttrekken van de Schelde in de tweede helft van de 19e eeuw, bij de opgravingen van professor Vandewalle nabij het Steen, de opgravingen naar aanleiding van de site Stadsparking en de opgravingen van 2008-2009 aan de Jordaenskaai werden er grote hoeveelheden Romeins aardewerk aangetroffen. Dit aardewerk is van hoogstaande kwaliteit en gevarieerd qua vormen en baksels. Het toont dat het Romeinse Antwerpen een relatief groot belang had in zijn regionale omgeving. Opmerkelijk zijn ook de dakpannen die naar het "prim. cohors" of eerste cohort verwijzen. De latere ontwikkelingen van de metropool maken het nagenoeg onmogelijk om definitief uit te maken, hoe dit Romeinse Antwerpen eruitzag, maar dat het meer was dan een gewoon dorp staat vast. Historici als Adriaan Verhulst situeren een Romeins kamp ter hoogte van Antwerpen. Romeinse brandrestengraven werden er gevonden nabij de Oudaan en nabij het Steen, hetgeen aantoont dat de nederzetting een bepaalde uitgestrektheid had.

Muntvondsten uit de vierde en de 5e eeuw tonen aan, dat dit Romeinse Antwerpen niet verdween na de klassieke Romeinse periode. Een recente verklaring van de naam Antwerpen toont aan dat de naam zelf mogelijk een Romaanse oorsprong kan hebben (Ando-verpus).[4] Rond 645 bezocht Eligius de Andouerpi, de Antwerpenaren, die links en rechts van de beneden-Schelde woonden. In de Romeinse periode zag de eigenlijke loop van de rivier er overigens anders uit dan nu en lag de bewoning tussen de verwilderde rivierarmen van de Schelde. De hoofdgeul van de Schelde stroomde toen vermoedelijk onder Zwijndrecht door, dus veel meer naar het westen. Pas in de 5e-6e eeuw groeiden de oude afwaartse beddingen van de Schijnriviertjes en de rivierarm voor Antwerpen uit tot hoofdarm, ten nadele van de geul voor Zwijndrecht, die geleidelijk dichtslibde. (Wikipedia)