In het begin van de zestiende eeuw telde de Antwerpse binnenstad heel wat piepkleine woningen. Tot tien procent van de huizen bestond uit een enkele kamer op de benedenverdieping met daarboven een zolder. Er zijn er nog maar weinig over, en nog minder wekken het charmante aanschijn van weleer. In januari 2003 wordt de openbare verkoop aangekondigd van een van de laatste originele zestiende-eeuwse ?kamers? in de Toog, een doodlopend straatje in Antwerpen. Het huisje is niet geklasseerd en de ligging in de studentenbuurt geeft weinig hoop om het uit de handen van de ?verkotting? voor studenten te houden. Een buitenkans om dit onvervangbare erfgoed te redden en in zijn volle glorie te herstellen dient zich aan. Na een grondige bouwtechnische inventaris van alle sporen van verbouwingen en wat zich nog in originele staat bevindt, wordt een bouwvergunning aangevraagd. Bij de restauratie staat het gebruik van oorspronkelijke materialen centraal, wat regelmatig voor enig speurwerk en dus vertraging zorgt. Eens het huisje in zijn oorspronkelijke staat is hersteld, is de tijd rijp om zijn geschiedenis en die van de Toog uit te diepen. Die leert ons dat het huisje samen met vier andere gebouwd werd als godshuis, een liefdadige voorziening voor oude mensen. Het pand blijft tot het midden van de vorige eeuw in bezit van de nazaten van de stichter-bouwheer, die het al die tijd gratis laten bewonen. De hoop is dat dit boek ertoe bijdraagt dit gerestaureerde godshuisje en zijn geschiedenis te bewaren, en misschien zelfs een officiële klassering als erfgoed in de wacht te slepen.