Elke instelling heeft de neiging na verloop van tijd te verstarren en probeert zich als instituut een zelfstandige waarde toe te kennen. Ook het instituut van de kerk is niet ontkomen aan deze ideologisering. Daarom heeft zij evenzeer behoefte aan controle en correctie als andere instellingen. Zij is niet onaantastbaar en derhalve heeft zij zich in de loop van enkele tientallen eeuwen steeds weer correcties moeten laten welgevallen, of zij daartoe bereid was of niet.
Elk van deze correcties ging ervan uit, dat het instituut der kerk zich met dat, wat het geworden was, te ver had verwijderd van hetgeen oorspronkelijk was bedoeld. Want in tegenstelling tot andere religies wijst het christendom naar een historische oorsprong, een historische persoon en een historisch en derhalve te verifiëren tijdperk. Zou men derhalve feiten ontdekken, die deze historische achtergrond beter of anders verklaren dan men dat tot dusver wist te doen, dan moet de kerk haar boodschap afstemmen op dat wat werd bedoeld en niet op dat wat er in de loop van tweeduizend jaar van geworden is. Nu hebben wij, ten gevolge van een dier onberekenbare toevalligheden der geschiedenis, sinds ruim twintig jaar een reeks dokumenten tot onze beschikking, waarin woorden en hele zinnen uit het Nieuwe Testament voorkomen, hoewel deze dokumenten zijn geschreven vóór de geboorte van Jezus van Nazareth. .....