Hij droomde ervan dat zijn naam zou worden gebruikt om de spelling van een woord aan te geven: de V van Vian... Het is er uiteraard niet van gekomen, maar er zijn straten naar hem genoemd, want hij is een legende: de profeet en kroonprins van Saint-Germain-des-Près, de trompetspelende ingenieur, de jazzmusicus en vriend van Duke Ellington, de dichter van 'Het schuim der dagen', de pornograaf van 'Ik zal spuwen op jullie graven', de schrijver van 'De deserteur', door Peter Blankers op de plaat vastgelegd, de artistiek directeur van Philips, de patafysicus, de hartstochtelijke voorvechter van science fiction.
Philippe Boggio, biograaf van Coluche en journalist bij het dagblad Le Monde, wilde weten wat er schuilging achter het uiterlijk van de eeuwig melancholieke jongeman. Hij ondervroeg mensen die Boris Vian persoonlijk hebben gekend: zijn broer Alain, zijn zus Ninon, zijn eerste en zijn tweede vrouw, zijn zoon Patrick, Henri Salvador, Juliette Gréco en vele anderen. Wat hij ontdekte? Een leven vol dramatische gebeurtenissen en geheimen. Veel geruchten en verdriet.
Jean Cocteau bewonderde en verdedigde hem. Malcolm McLaren van de Seks Pistols zegt van hem dat hij, met Sartre en Camus, richting aan zijn leven gaf. Raymond Queneau noemde ‘Het schuim der dagen’ de mooiste naoorlogse liefdesroman.
Boris Vian: een man en een tijdperk waaraan velen met weemoed terugdenken.