'Niet hier, maar op een andere plaats'. Dat schreef Hansina in een brief aan haar ouders kort voordat zij samen met acht Molukse jongens in mei 1977 de trein van Assen naar Groningen kaapte en bij De Punt tot stilstand bracht. Twintig dagen later vond zij de dood bij het gewelddadige einde van de kaping.
Geen Nederlander vergeet de dagen van angst en spanning in 1975 en 1977: de Molukse kapingen van de treinen bij Wijster en De Punt, de bezettingen van het Indonesische consulaat in Amsterdam en de lagere school in Bovensmilde. De doden die bij de gijzelingsacties vielen staan diep in het geheugen gegrift.
De Engelse schrijver Ralph Barker, bekend van zijn vele documentaires en oorlogsboeken, schreef het verhaal over de gijzelingen, het verslag van een tragedie. Uitmuntend gedocumenteerd en met gevoel voor het drama verliest hij nimmer de nodige distantie uit het oog. Naast het werkelijke verloop van de gebeurtenissen geeft Barker een analyse van het onderliggende probleem: een ontheemde Molukse gemeenschap, met jongeren die de idealen van hun ouders willen verwezenlijken. En een Nederlandse overheid die geen oplossing weet te bieden.
Ralph Barker schreef een bijzonder boeiend boek. Men beleeft de ondraaglijke spanningen en men is aanwezig bij wat er gebeurt tussen mensen die zich met elkaar in een volstrekt vreemde en uiterst geladen situatie bevinden. Nederlanders en Molukkers, kinderen en volwassenen, gedwongen met elkaar, saamhorig maar ook in grote eenzaamheid. Met gevoelens van haat en angst, van liefde en vertrouwen