'Memoires van een kasteelrover' is het - waargebeurde - meeslepende verhaal van Rico Castellino, zijn trawanten Tito en Mario en nog enkele wisselende medewerkers. Rico is de zelfverklaarde, maar onbetwiste leider van de bende. Als goed georganiseerde dief gaat hij steevast op verkenning in alle uithoeken van België, kiest zorgvuldig zijn doelwitten uit, maakt notities over de sites en de vluchtwegen, trommelt vervolgens zijn handlangers op, slaat bij nacht en ontij toe en slijt daarna zijn buit aan gespecialiseerde helers, die in het gewone leven aanzien genieten als ''eerlijke'' antiekhandelaars.
Rico ziet zichzelf als een soort Robin Hood. Hij steelt alleen van de rijken en schuwt daarbij elke vorm van geweld. Gewetensproblemen heeft hij niet, want hij maakt zich sterk dat zijn slachtoffers hun kostbare bezittingen ook niet altijd op de meest eerlijke manier bij elkaar gesprokkeld hebben. Bij het minste onraad slaat hij vakkundig op de vlucht, want een confrontatie met de eigenaars wil hij niet. Toch loopt het een paar keer mis en kan hij op het nippertje zijn vel redden. Rico en zijn medestanders houden het maar liefst vijf jaar lang vol.
Dit boek is niet alleen het boeiende verhaal van een meester-inbreker, maar biedt ook een nooit eerder geziene blik achter de schermen van de kunst-en antiekhandel.
Het is immers opvallend hoe gemakkelijk Castellino zijn gestolen spullen - nochtans waardevol antiek - aan de man kon brengen. De vraag is: zou dat nu nog kunnen? Is er meer controle, zijn de handelaars eerlijker?
José Masschelin praatte met ex-speurder bij de sectie 'Kunstcriminaliteit'. Het resultaat is ontluisterend. Blijkbaar was er nooit minder aandacht van het gerecht voor kunst-en antiekcriminaliteit en nooit eerder hadden sjoemelaars meer speelruimte. Onze kasteelrover zou dus nu zijn parcours moeite loos kunnen overdoen.