Dit boek bundelt vier unieke bijdragen die het fascinerende begrip verlichting onderzoeken vanuit oosters en westers perspectief. Nico Tydeman beschrijft het fenomeen vanuit zen. Zenmonniken en serieuze zenstudenten mediteren jaren achtereen om een glimp van satori te bereiken en zenmeesters moedigen hen op soms bizarre manieren aan om de grenzen van het louter rationele te doorbreken.
Kees Waaijman behandelt het thema vanuit mystiek christelijk perspectief en beschrijft hoe ‘heiligen’ tot het goddelijke doordringen en hoe ze dit praktisch vertalen in hun leven. De kracht van deze ervaring heeft sommigen van hen in staat gesteld tot grote maatschappelijk en culturele daden.
Mirjam van Reijen benadert verlichting vanuit de westerse filosofie en richt zich daarbij op de figuur van Spinoza. Tegenwoordig wordt verlichting vaak beschouwd in het kader van de scheiding van kerk en staat, maar wat betekent het echt voor mensen van toen en nu en waartoe roept Spinoza eigenlijk op. Van Reijen staat ook stil bij de verschillen en overeenkomsten tussen Spinoza en het zenboeddhistisch perspectief.
Rients Ritskes, samensteller van het boek, dringt in een kritisch vraaggesprek met hedendaagse Japanse zenmeesters door in het moderne oosterse zen en vergelijkt dit met zijn eigen ervaringen. Hij beschrijft hoe we ons ego kunnen oplossen om tot de verlichting door te dringen en hoe we onszelf doorgaans misleiden als we streven naar zelfkennis, inzicht of verlichting.