Wie Walcheren niet heeft teruggezien sinds hij er in zijn vooroorlogse vacanties placht te genieten van de schoonheid van het land en van de zee, die hangt van het ogenblik af, dat de trein na Bergen op Zoom in een grote bocht naar het Westen draalt, uit het coupé-raam om te zien welken prijs de vrijheid hier gekost heeft. Aanvankelijk ziet ge niet veel. Een enkel huis ligt nog in puin, zo hier en daar een rijtje nieuwe' woningen. Maar het land is weelderig, het bloeit en draagt vrucht, de bomen ruisen. Zo blijft het van Kreekrakdam tot Sloedam, en de spanning stijgt. Ze stijgt nog als de trein Walcheren binnenrijdt. Maar dan, als hij voor de zoveelste maal een dijkje kruist, ligt het onheil eensklaps open voor u. Geen boom, geen huis meer. Een kale vlakte, en aan den einder, maar vlakbij, ligt Vlissingen, naakt en modderig. In Middelburg, in het van ouds bekende hotel, is de ingang nauwelijks meer te vinden. De hele onderpui is ingang. Bukkend onder balken, voorzichtig klimmend langs geïmproviseerde trappen, treft ge hier en daar tussen hemel en aarde nog een nette kamer, waar ge na kunt denken over wat hier is en wat hier was. Want in uw afwezigheid was dit land zee. Hier donderden de golven, maar ook het geschut, de bominslag. Hier werd de vrijheid duur betaald. De prijs der vrijheid was niet voor ieder even hoog. Sommigen hebben hem tevergeefs betaald, anderen hebben haar zwart gekocht. Maar de vrijheid is voor geen geld te koop. Hoe duidelijk ook de taal van het verdronken Walcheren spreekt — alleen wie in de harten van de mensen kijken kon zou kunnen becijferen wat de vrijheid hun gekost heeft. En wie zou ons daarvan meer weten te vertellen dan de smid van Serooskerke, die niet alleen vertellen kan, maar ook voelt wat er omgaat in een mens in het kritiekste ogenblik? Hij heeft het verteld: hij schreef een boek: H. Sturm, De prijs der vrijheid, uitgegeven door N.V. Gebr. Zomer en Keuning's Uitgeversmaatschappij te Wageningen. Zijn eersteling, misschien zijn enige — tenzij hij zijn warm begrip en nuchtere ironie nog eens aan Walcherens wederopbouw wil wagen. Maar een goed en treffend boek.