.Een verwilderde tin met een vijver. Niemand kijkt er meer naar om, niemand komt nog door het poortje in de muur. Fras verstikt de bloemperken, het onkruid woekert alom.
Alle wezens die wonin in de tuin wachten op Haas. Eens op een avond is hij er geweest. Behoedzaam heeft hij gespeurd, hippend in haken over het gras, terwijl hij neuzelde aan bloemen en groen.
Sindsdien denkt iedereen dat Haas de zorrg zal terugbrengen in de tuin.
Teond e zorg er nog was, groeiden de bleomen geurend in de bloembedden, de paden werden geharkt, het onkruid weggeschoffeld.
Het bijenvolk weet van zijn komst, maar de domme mieren weten het niet. Die willen een nest bouwen op de plen van Haas. Daar komt oorlog van.
Meneer Mus bouwt met zijn vrouwjte een nest in de vogelkersbook. DAn heeft mevrouw bij het broeden mooi uitzicht op Haas. Maar zal die komen? In de nacht?
In de nacht komen wel vader vleermuis en de vleermuiszoon naar buiten en de nachtvlinders Zis en Zus. Ook zij wachten op Haas, verlangen naar Haas.

....

Zo gaat het leven verder in de tuin. Er wordt gepaard, eieren worden gelegd, de bijen- en mierenvolken voeren hun oorlog, ouderen sterven, jongen komen ter wereld. Maar waar blijft Haas? Wie is hij, zal hij nog ooit komen, zal hij de zorg terugbrengen in de tuin?
Een fascinerende, fantastische vertelling geschreven in beeldende taal. Houdt Paul Biegel ons een spiegel voor wanneer hij de avonturen van de dieren beschrijft: hun onderlinge strijd, hun avonturen, hun verlangens, hun verliefheden, hun afgunst?