Lodovico Guicciardini, (Florence, 1521 – Antwerpen, 1589) was een Italiaans-Nederduitse koopman, humanist en geschiedschrijver.
Hij is vooral bekend door zijn geschiedschrijving over de toenmalige Nederlanden: Descrittione di tutti i Paesi Bassi, altrimenti detti Germania inferiore (1567, te Antwerpen door Willem Silvius). Dit werk werd 33 maal uitgegeven binnen één eeuw. Het werd vertaald in het Duits door Daniël von Federmann von Hemmingen (Niderlands Beschreibung etc., Bazel 1580), in het Frans (1582, uitgave Plantijn), en Overgheset in de Nederduytsche Spraecke door Cornelius Kiliaan en P. van den Berghe (Montanus) onder de titel Beschryvinghe van alle de Nederlanden, anderssins ghenoemt Neder-Duytslandt door M. Lowijs Guicciardyn, edelman van Florencen te Amsterdam bij Willem Jansz. (Blaeu) (1612) en ook in het Engels (1593), Latijn (1613) en Spaans (1622).
De laatste uitgave was in 1662, een Nederlandstalige editie door Jacob van Meurs. Deze was min of meer gelijk aan de uitgave van Janssonius uit 1652.
De boeken van Guicciardini werden geïllustreerd met kaarten, stadsgezichten en plattegronden. Diverse bekende graveurs werkten mee aan de prenten, o.a. Kaerius en Visscher. De stadsgezichten en plattegronden vertonen veel gelijkenissen met de prenten in de stedenboeken van Braun & Hogenberg. Dit is te verklaren door gebruikmaking van hetzelfde bronmateriaal, o.a. het werk van Jacob van Deventer.