Toen in 1981 mijn eerste artikel in het maritiem maandblad 'de Blauwe Wimpel' geplaatst werd, was het de toenmalige hoofdredacteur, Anthony van Kampen die in de introductie-column erbij schreef: 'Zij droomt ervan nog eens een boekje over Sabang te schrijven'.

Nu, 10 jaar later is het dan toch zover. In 1990 was ik eindelijk in de gelegenheid naar Indonesië terug te keren en Sabang te bezoeken. Naar aanleiding daarvan schreef ik een stukje in het Indisch tijdschrift de 'Moesson' en zette er hoopvol mijn telefoonnummer bij met het verzoek om reacties over Sabang voor het boek dat ik zou willen schrijven. De reacties waren boven verwachting, zodat ik na vele gesprekken her en der in 't land aan de slag kon gaan.

Mijn dank gaat uit naar hen waarmee ik dierbare herinneringen ophaalde, naar de velen die foto's en briefkaarten ter beschikking stelden en die mij op de hoogte brachten van de periode na mijn vertrek in 1930. Kortom, dank aan de Sabanggangers. Ik dacht dat ik zowat de enige was die, wellicht wat overdreven en door kinderogen gezien, lyrisch over mijn Sabangtijd droomde, maar uit al die gesprekken is mij één ding duidelijk geworden: de mensen die er gewoond hebben, antwoordden allemaal, van jong tot zeer oud: Sabang? Het was de mooiste tijd van mijn leven!!

Van dit prachtige eiland heb ik getracht een indruk te geven. De natuur is er overweldigend mooi en het bergmeertje Anak Laut ligt er nog steeds als een glanzende parel gevat in het groen van haar krater.