De bondel befettet 38 ferhalen dêr't de measten fan yn it Friesch Dagblad stien hawwe. Dat ferklearret nei alle wierskyn dat se frijwol allegearre deselde omfang hawwe, fjouwer siden, mei inkelde ütsünderingen. In krante is no ienkear mear as in tydskrift of boekpublikaasje bün oan romte en yndieling. De oantsjutting 'ferhalen' liket dan ek tefolle care foar de wat oerflakkige nei in net altyd ferrassende plot tawurkjende stikken dy't yn dit boek opnommen binne. In heareftich persoan dy't mei in glêd praatsje benammen aldere dames benaderet mei it ferhaaltsje dat in ünbekende mar earmlestige lykwols „tige flinke hüshalding" gjin sinten nat foar in ynvalide weintsje dat der foar de pater familias komme moat - en oft mefrou him dêrom mar even wat jild jaan wol -, moat oan de ein wol üntmaskere wurde as in oplichter. Yn it titelferhaal komt Geeske op in nochal frjemde menier oan fjirtichtüzen güne. Dy wurdt har, grif nei in bankoerfal, yn in sporttas foar de fuotten smiten üt in auto dy't troch de plysie achterfolge wurdt. Mar Geeske, bystansmem mei trije opgroeiende bern, dreamt allinnich mar oer wat se mei dat jild net allegearre dwaan kinne soe om har „ütrüpele hüshèlding" wer wat op 'e kluten te helpen. „Doe socht se yn it telefoanboek om it nümer fan de plysje", en sa heart it ek. Dat nimt net wei dat wat him of har in pear oerkes as net-krityske lezer meinimme litte wol troch de lytse en grutte foarfallen dêr't Wytske Bakker-Veninga har personaazjes oan bleatstelt nim/har net hoecht te ferfelen. De skriuwster giet sünder folie omhalen yn in sobere skriuwtrant op har doel óf.