De jaren '60 zijn zonder enige twijfel de boeiendste, maar ook de merkwaardigste jaren uit de popgeschiedenis. Het zijn jaren waarin de popmuziek van de jaren '70 en '80 gevormd wordt, waarin de wereld pas goed kennis maakt met de enorme invloed van de popmuziek. Idolen heeft die wereld altijd wel gekend, maar wat The Beatles losmaken is in hevigheid en omvang volkomen ongekend. Wat Bob Dylan in de jaren '60 uitricht met zijn messcherpe songs, is ook nieuw. Cynische protesten tegen onrecht, geweld en burgerlijke eenvoud zorgen ervoor dat popsongs ineens beluisterd worden, dat de tekst even belangrijk wordt als de muziek.

In 1969 wordt afscheid genomen van wat de sixties worden genoemd. Dat afscheid is hevig: met geweldige popfestivals, het uiteenvallen van wereldberoemde popgroepen en de opkomst van nieuwe idolen die hun klasse in de seventies zullen moeten gaan bewijzen. .

De jaren '60 zijn de jaren van de studentenrevoluties, van de hippies, de flowerpower beweging en van de algemene opstand van de jongeren tegen een wereld die in hun ogen door de ouderen niet best beheerd is. Het zijn de jaren waarin uit miljoenen kelen om inspraak en medezeggenschap geschreeuwd wordt. Roerige jaren, waarin de wereld werkelijk in beweging is. De popmuziek in de jaren '60 laat die kolkende veranderingen horen en doet dat op een unieke, tot dan onbekende schaal. En van die merkwaardige, fascinerende periode wordt in 1969 en 1970 echt afscheid genomen.