G. Schwartze. - Portret van J. van Lennep.

Staalgravure door D.J. Sluyter naar J.G. Schwartze.
Sluyter, Dirk Jurriaan (1811-1886),
Afm. 22.5 x 31.4 cm. (Bladmaat) ca. 1870.

Jacob van Lennep (1802-1868)

Jacob van Lennep is in 1802 te Amsterdam geboren, als zoon van David Jacob van Lennep, evenals Jacob een schrijver en politicus. Jacob studeerde rechten in Leiden en werd in 1929 tot rijksadvocaat benoemd, wat hij tot zijn dood bleef. Van 1853 tot 1856 was hij een conservatief lid van de tweede kamer.
Hij werd beroemd met historische romans, die hij schreef in navolging van sir Walter Scott. Het resultaat waren een aantal vlotgeschreven romans, die ook tegenwoordig nog goed leesbaar zijn, hoewel de critici beweren dat ze diepgang missen. Zijn bekendste werken zijn De pleegzoon (1833), ten tijde van het twaalfjarige bestand, De Roos van Dekama (1836), ten tijde van de strijd tussen Graaf Willem IV van Holland tegen de Friezen, Elisabeth Musch (1850), dat in de tijd van Johan de Witt speelt en Ferdinand Huyck (1840), dat als zijn meesterwerk beschouwd wordt en een goed beeld geeft van Nederland in de 18de eeuw. Zijn minder succesvolle zedenroman Klaasje Zevenster (1865), dat aan Charles Dickens doet denken, is enigszins langdradig.
Naast zijn eigen werk, heeft hij ook veel andere schrijvers bij de uitgave van hun werk. De uitgave Gedichten van de Schoolmeester is volledig te danken aan van Lennep. Douwes Dekker (Multatuli) vroeg van Lennep de eerste druk van de Max Havelaar uit te geven, waarbij van Lennep Multatuli’s vertrouwen misbruikte door het boek duur te maken, wat het aantal lezers beperkte en in alle jaartallen en plaatsnamen door punten verving, waardoor de bewijskracht nihil werd. Verder verzorgde van Lennep ook een grote Vondel-uitgave. (Bron UVA)

Staat: Goed, de marge nogal roestvlekkig