Het boek is geen nogal sterk geromantiseerd feuilleton geworden, zoals de Veendammer onderwijzer Top eens schreef. Ook heeft het bepaald niet de pretentie, een historisch-wetenschappelijk werk te zijn, zoals de magistrale dissertatie van prof. Keuning. Achter dit Triangelboek staat geen pedagoog, geen geleerde; slechts een journalist, die een aantal feiten als interessant onderkent, die feiten waarneemt en ze weergeeft, soms met een kritisch oog.

Bij de opzet bleek al gauw, dat de omvang dwong tot enige beperking. Wie wat dieper gaat graven in de geschiedenis van de Veenkoloniën komt al gauw tot het inzicht, dat elke Veenkolonie van betekenis feitelijk weer zijn eigen geschiedenis heeft. Wij hebben ons dus moeten bepalen tot een globaal geheel, waarin aan menig detail, hoe interessant dan ook, voorbij moest worden gegaan.
En wij hebben er vooral geen jaartallenboekje van willen maken; al zijn enkele jaartallen af en toe onmisbaar.

In een historisch boek passen ook historische foto's. Wij zijn bijzonder erkentelijk voor de medewerking van Willem Ploeger, persfotograaf bij de Drents-Groningse Pers. Al langer dan vijfenveertig jaar zwerft hij met zijn onafscheidelijke camera door de Veenkoloniën. Door zijn medewerking kon een aantal zeer oude en zeldzame foto's opgenomen worden, onder andere betreffende de veenwerkzaamheden, de turfvaart, enzovoort. Ten dele maakte hij hiervoor reprodukties van zeer oude foto's van wijlen de heer R. H. Herwig, een der allereerste amateur-fotografen in de Veenkoloniën; die zelf ook enige boekjes over dit gebied schreef.