Op verzoek van het bestuur van Insula Dei heb ik bij mijn veertigjarig bestuursjubileum, dat tegelijk mijn afscheid als bestuurslid is, enige punten op papier gezet die mogelijk later voor de geschiedenis van Insula Dei van belang, interessant of alleen maar aardig zijn. Naast een chronologische volgorde van de diverse activiteiten in de loop der jaren, heb ik uit de notulen, voor zover aanwezig, enkele punten genomen en aangevuld met eigen herinneringen over het tijdvak van 1905 tot 1936, waarin mijn vader Albertus Theodorus Donders lid van het regentencollege van Insula Dei was, en over de periode van 1936 tot 1976, waarin ondergetekende deel mocht uitmaken van het bestuur.

Ik verbeeld mij niet een schrijver te zijn, en ik heb alleen maar getracht met eenvoudige woorden het een en ander voor later vast te leggen, nu met mijn heengaan het tijdperk van "Regenten" wordt afgesloten en een verjongd en bekwaam "Bestuur" deze taak voortzet.

Mijn afscheid van Insula Dei na veertig jaar kan dunkt mij niet anders worden opgevat als een feest van grote dankbaarheid. Dankbaar ben ik dat ik veertig jaar deel heb mogen uitmaken van het bestuur van deze mooie Stichting. Dankbaar ook voor hetgeen in die periode, en in de eenendertig jaar daarvoor, toen mijn vader regent van Insula Dei was, tot stand is gebracht. Dankbaarheid voor hetgeen in goede samenwerking met zovele anderen mocht worden bereikt. Ik heb het in mijn leven als een weldaad en een voorrecht ondervonden voor deze prachtige Stichting , en daardoor voor veel medemensen, te mogen werken. Tenslotte is je leven waard, wat het waard is voor anderen.

Last but not least een woord van dank aan de Zusters van Liefde, die sinds hun eerste komst in Arnhem in 1845 belangeloos zoveel hebben gedaan om het werk van Insula Dei mogelijk te maken. Aan hen, aan hun offervaardigheid en inzet, aan hun initiatieven is het te danken dat Insula Dei en Regina Pacis voor Arnhem geworden zijn wat deze beide Stichtingen nu zijn. Laat men dit vooral nooit vergeten.