Na het voltooien van mijn lagere schoolopleiding, ging hij naar de Gönen Primary Teachers' School , voorheen bekend als het Gönen Village Institute , met een examen in 1954. Terwijl hij op school zat, was hij veel succesvoller in schilder- en muzieklessen dan zijn andere klassen, dus ging hij in 1957 naar het Capa Primary Teacher's School Painting Seminar in Istanbul . Drie jaar lang op deze school leerde hij basisinformatie over schilderen van zijn tekenleraren Malik Aksel en İlhami Demirci . Na zijn afstuderen in 1961, werd hij aangesteld als leraar in het basisonderwijs in Şirinköy in Denizli . Na een jaar lesgeven, in 1963 Gazi Education InstituteHij ging naar de schilderafdeling. Hij studeerde af in 1966. Hij werd aangesteld als tekenleraar aan de Akşehir Primary Teachers' School. In 1970 werkte hij een academisch jaar als tekenleraar aan een universiteit in İzmir . Hij trad in 1972 in dienst bij TRT als cameraman. De kunstenaar, die in 1990 als docent aan de Middle East Technical University begon, is natuurlijk een zeer aangenaam gevoel om bekend en herinnerd te worden als "The Painter of Anatolian Dreams" met zijn eigen woorden over zijn kunst. Ik begon te schilderen door aan Anatolië te denken 1965 In 1966, Gazi Educatie Schilderafdeling Akşehir , waar ik na mijn afstuderen werd aangesteld als tekenleraarHet valt samen met de jaren dat ik op de Primary Teachers' School werkte. De 'Bietenkarren', die tegen het einde van het herfstseizoen in serie voor mijn raam in mijn atelierruimte reden, maakten grote indruk op mij. De paarden die de auto's trekken, hun harnassen, hun ornamenten, de constructie die geschikt is voor de lading die door de auto wordt gedragen, de bedachtzame houding van de persoon die de auto bestuurt, de rinkelende geluiden van de wielen tijdens het rijden en de beelden die ik weerspiegel op mijn tule door te denken aan wat ik voelde toen ik langs een korenveld of een appelboomgaard op de lange Anatolische wegen liep. Veel van mijn werken in graveerstijl over "Bietenkarren", die ik maakte als de eerste voorbeelden van deze waarnemingen, werden gepubliceerd in Varlık Magazine.

Ümmühan Kazanç: Moeten we je zien als een 'naïeve schilder' of 'een kunstenaar die opzettelijk zijn schilderijen een naïeve uitstraling wil geven' ? In antwoord op uw vraag; “ Het woord naïef is van Franse oorsprong en de betekenis van het woordenboek is puur, schoon, puur en kinderlijk. De definitie van 'naïeve schilder' wordt echter door ons verkeerd begrepen. Op basis hiervan wil ik enkele punten opsommen om het naïeve beeld te verduidelijken. Naïeve schilders hebben de schilderkunst niet gestudeerd. Deze schilders beschouwen schilderen als een bijbaan. Daarom hebben ze hun belangrijkste baan waar ze de kost verdienen. Ze schilderen meestal op zaterdag en zondag. Daarom worden ze ook wel 'Zaterdag-Zondag Schilders' genoemd.Ze interpreteren de natuur niet zoals ze die zien, maar zoals ze denken. Omdat ze een kinderlijke stijl hebben, is er niet veel perspectief en is er wat we 'Hoogtehiërarchie' noemen - het belangrijkste is groter - in het schilderij. Natuurlijk zijn deze items geen absolute regels. Het zijn echter veelvoorkomende aspecten die zijn overgenomen van naïeve schilders die tot nu toe zijn geweest. Het is bijvoorbeeld geen naïeve school. Er bestaat niet zo'n school als 'naifisme'. Er is een naïvistische schilder. Overigens denk ik dat het nuttig zou zijn om het volgende toe te voegen: Als een schilderij gemaakt is met een minutieuze figuurtechniek, vooral als de elementen van het schilderij klein zijn, wordt het meteen gezien als een naïeve schilder. Na dit alles komt de volgende vraag bij me op :

Ben je dan niet naïef? Ik denk dat uit de zojuist genoemde items kan worden opgemaakt dat ik geen naïeve schilder ben. Als er echter veel interesse is, heb ik Naivite, dat wil zeggen een zuivere en zuivere interpretatie. Ik geloof ook dat alle artiesten zulke gevoelens en interpretaties hebben, en ik geloof zelfs dat die er zouden moeten zijn.” Hiermee verduidelijkt hij ook het 'naïeve' in het schilderij. [een]

Gökçedağ werd de ÇAĞSAV ereprijs 2021 waardig geacht. [2] De reden voor het toekennen van de prijs aan de kunstenaar Yalçın Gökçebağ is als volgt: "Het belang dat hij hecht aan de natuur, de harmonieuze weerspiegeling van seizoensveranderingen en de natuur-menselijke relatie in het landelijke leven, de innovaties die hij bracht aan de landschapsschilderkunst techniek en de nieuwe technieken die hij ontwikkelde om de natuur met zijn eigen pure en poëtische taal over te brengen. Ondanks dat hij door veel mensen werd geïmiteerd, werd zijn succesvolle uitdrukking, die onmiddellijk wordt onderscheiden, aan Yalçın Gökçebağ gegeven voor het succesvol vertegenwoordigen van de Turkse schilderkunst met de tentoonstellingen die hij opende in binnen- en buitenland.” ÇAĞSAV Honor Award