Tien jaar geleden werden de taliban verjaagd uit Afghanistan. Het regime had jarenlang onderdak geboden aan fundamentalisten, die op 11 september 2001 de Twin Towers in New York hadden vernietigd en duizenden doden hadden gemaakt. Sindsdien proberen de Amerikanen samen met hun westerse partners het land te stabiliseren.Maar Afghanistan is geen land als een ander. De Britten hebben in de negentiende eeuw tot drie keer toe geprobeerd het in te lijven in hun imperium. De Sovjets hebben het in de jaren tachtig van de vorige eeuw willen bezetten. Beide grootmachten hebben gefaald. Afghanistan is nooit veroverd. En nu is het de beurt aan de Amerikanen en hun bondgenoten. Zullen zij lukken? Of is Afghanistan hun nieuwe Vietnam? Dirk Tieleman is in de jaren tachtig verscheidene keren in Afghanistan geweest tijdens het verzet tegen de Sovjet-Unie en de daaropvolgende burgeroorlog. Hij is er onlangs teruggekeerd. Tijdens zijn reis vroeg hij zich af wat we in dat land te zoeken hebben. Zijn we daar goed bezig of moeten we opkramen? Hoe voelen de Afghanen zich daarbij?Hij ging overnachten bij intellectuelen en verschoppelingen in de steden en bij boeren op het platteland. Hij heeft urenlang met hen gepraat. Vinden zij dat het Westen hun een beter leven bezorgt? Wat is het verschil met de vorige pogingen om het land te veroveren? Geloven ze in een toekomst? Of is er alleen nog de doem van meer dan dertig jaar oorlog? En zijn finale vraag is: moeten de Westerse troepen blijven of vertrekken?