Hoofdpersoon van Een liefde in Parijs is de schrijver Richard Sanders. Vlak na aankomst in Parijs heeft hij op straat een vluchtige ontmoeting met een elegante vrouw die hem wel herkent, maar van wie hij niet meer weet wie zij is. Ze noemt hem haar naam, maar ook dat helpt hem niet het juiste beeld uit zijn geheugen op te diepen. Wel ziet hij beelden voor zich die op het eerste gezicht niets te maken hebben met deze ontmoeting, zoals ze daar nu staan in het donker wordende licht op de Place du Panthéon. Terwijl Richard in Parijs is voor de presentatie van de vertaling van zijn boek De kunst van het vergeten, wordt tegelijkertijd een tentoonstelling geopend van zijn vriend Tovèr. Samen woonden zij aan het begin van hun kunstenaarschap in de Franse hoofdstad, vol van dromen en ambities. Nu blijkt dat Richard minder doorzettingsvermogen heeft gehad in de kunst, en misschien ook wel het leven, dan Tovèr. Richards dromen waren in die periode grenzeloos,maar zijn doorzettingsvermogen bleek, anders dan dat van Tovèr, begrensd te zijn. Een liefde in Parijs is een sublieme vertelling, waarin Remco Campert opnieuw een weergaloos portret van een jonge kunstenaar schetst. De liefde is voor Remco Campert een vertrouwd onderwerp, dat hij altijd op een ingehouden en melancholieke manier weet te beschrijven. Zijn mannelijke hoofdpersonages bezitten een kenmerkende schuchterheid maar paren die altijd aan een ragfijn observatievermogen.