'Er zijn zo in het leven van een minnares enkele dingen, die men bij een pantoffeldiertje vergeefs zal zoeken.
Beiden zijn zij wonderen, maar nog groter wonder is hun verschil. Zo mag men ook niet, op de wijze van Freud en zijn school, een religieuze wedergeboorte en een castratiecomplex gelijk stellen. Het leven is niet één gelijkvormige massa, maar een rijkdom van eigensoortige vormen.
Dit is het uitgangspunt van dit boek waarin de bekende essayist Fokke Sierksma - di zich in 1947 de essay-
prijs van de Gemeente Amsterdam zag toegekend - als wetenschappelijk werker zoekt naar het verband tussen de religie en het onbewuste.
Hij vergelijkt daartoe het werk van zijn leermeester, de grote geleerde die Prof. Dr. G. van der Leeuw was, met dat van de Zwitserse psycholoog C.G.Jung, die, al te lang miskend, langzamerhand ook in Nederland terecht grote reputatie verwerft. Vanzelfsprekend dat bij zijn onderzoek ook het pionierswerk van Sigmund Freud betrokken wordt.
De schrijver behandelt zijn onderwerp in een breed verband. Zowel wetenschap als filosofie - de filosofen Jaspers en Spranger worden uitvoerig besproken - ziet hij niet als "bomvrije kazematten", maar als open stellingen in de geestelijke strijd van deze tijd. Godsdienstwetenschap zo goed als psychologie blijken in laatste instantie uit te komen bij de oude en nooit verouderde vraag naar de zin van het leven.
De grootste verrassing - want verrassend is dit knappe boek telkens in hoge mate - brengt het, zelfs min of meer uitdagende, slothoofdstuk. Nauwelijks valt hier uit te maken wie hier aan het woord is, de man van wetenschap, dan wel de kunstenaar die Dr. Sierksma óók is. In de poging duidelijk te maken dat godsdienst-
wetenschap, filosofie en psychologie tenslotte uitmonden in de kunst, het symbool dat boven ieder begrip ligt, benadert dit werk de grenzen van ons menselijk zijn en denken'.