Max, een Joodse vluchteling aan de Binnenmaas is het verhaal van de Duitse jongen die vlak voor de Tweede Wereldoorlog uit Duitsland naar Nederland vlucht om aan de terreur van nationaal-socialisme te ontsnappen. 
Zijn verhaal staat voor hetzelfde lot - en dezelfde vluchtroute! - van zo'n 10.000 kinderen.
Max was dus één van de kinderen uit Duitsland en Oostenrijk die werden ondergebracht in Nederland en Engeland. De kinderen die naar Engeland gingen hadden geluk: er is hen verder niets overkomen. De kinderen die in Nederland werden opgevangen, wachtte een zeer divers lot: sommigen slaagden er uiteindelijk in om Palestina te bereiken, anderen bleven de hele oorlog ondergedoken, maar er zijn er ook in concentratiekampen geëindigd. Veel van de kinderen die uit Duitsland zijn gevlucht zijn omgekomen.
Van de kinderen die op het Hof van Moerkerken hebben gewoond - de vrienden van Max - hebben zeven de oorlog niet overleefd. Max wordt achtereenvolgens in Eindhoven, Amsterdam, Mijnsheerenland, Loosdrecht, weer Amsterdam, Friesland ondergebracht.
Een groot deel van het verhaal speelt zich af in Mijnsheerenland, waar de kinderen werden ondergebracht in het Hof van Moerkerken (de plaats waar Frederik van Eeden een belangrijk deel van zijn oeuvre schreef).
Het verhaal is natuurlijk echt gebeurd - met andere woorden: Max heeft echt bestaan en is er met veel hulp uiteindelijk in geslaagd om naar Palestina te ontsnappen. (In totaal zijn er 100 kinderen vlak voor en tijdens de oorlog erin geslaagd om vanuit Nederland via de Pyreneën naar Palestina te vluchten.)
Het boek is voorzien van vele foto's en tekeningen - mede dankzij de medewerking van de (inmiddels volwassen) kinderen die op een oproep tot medewerking in een Israëlische krant hebben gereageerd.